Narzędzie internetowe od Notorion za darmo w Internecie. Licznik wyrazów, liczenie słów, zliczanie zdań. Bezpłatne narzędzia dla startupu, małej firmy IT, dla developera.
Licznik zdań
Liczba zdań w tekście
Ile zdań ma tekst. Policz ile zdań ma wklejony tekst.
Komentarze 6
1. Platon w Alegorii jaskini przedstawia pieczarę w której przebywają ludzie skuci kajdanami. Ludzie Ci obserwują cienie które pojawiają się na ścianach jaskini. Im dłużej tam przebywają tym bardziej się przyzwyczajają do całej sytuacji. W ten sposób Platon przedstawia człowieka który żyje w świecie pozoru, prowadząc pustą egzystencję bez wartości i celu. Jednak człowiek taki ma szansę wyzwolić się, wyjść na światło dzienne. Osiągnąć radość z życia i jego sens. Właściwym celem człowieka powinna być rzeczywistość duchowa. Natomiast osoba która ogranicza się do fizycznego bytowania żyje w świecie pozoru. Stawia zło nad dobrem. Platon podkreślał że całą duszą trzeba odwrócić się od świata zjawisk i skierować do bytu rzeczywistego, stałego. Platon dualizm ontologiczny przedstawia jako rzeczywistość podzielną na dwie części: świat zmysłów, w którym jest mnóstwo rzeczy, które powstają i giną, a także świat idei, którego nie możemy poznać za pomocą zmysłów tylko rozumem. Dualizm antropologiczny przedstawia człowieka jako duszę uwięzioną w ciele. Oczyszczenie duszy może odbywać się jednorazowo lub wielokrotnie. Ciało związane jest ze światem zmysłów. Dusza to zasada ruchu (życia).
2. Osoba która wychodzi z jaskini boryka się z trudnościami związanymi z widzeniem. Wychodząc z ciemności na światło dzienne osoba taka jest oślepiona słońcem. Musi minąć dobra chwila by oczy przyzwyczaiły się do świata. Na pewno sprawia to ból, ale warto. Taki człowiek kiedy dostrzeże coś więcej niż ciemność i ściany nie będzie chciał już wrócić do świata ciemności. Cały trud przez który przechodzi jest wart finału.
KUPIE 6/3/3 DAM 30 PSC PW :]
Współczesnym wcieleniem herosa, takiego, jakim w przeszłości był Herakles, musiałby być człowiek niezwykły, o bardzo niespotykanych w naszych czasach cechach. Podobnie jak starogrecki heros, musiałby odznaczać się odwagą, męstwem, zawziętością, dążeniem do wyznaczonego przez siebie celu. Wydaje mi się, że takiemu schematycznemu opisowi mogą odpowiadać np. strażacy. To ludzie, którzy są przygotowani na wielkie poświecenia względem całkiem obcej osoby. Często ryzykują własne życie ratując ludzi, którzy znaleźli się w opałach. Strażacy są zdecydowani i gotowi na wszystko, jeżeli tylko mają na względzie dobro człowieka i zagwarantowanie mu bezpieczeństwa. Jest to postawa godna pozazdroszczenia. Według mnie, mogą być dumni z rodzaju wykonywanej przez siebie pracy.
28 lutego na normalnej skoczni w Kuopio zajął 13. lokatę.
Mały szary człowiek był tylko zwykłym nijaką jednostką. Zlewał się z tłem otaczającego brudnego świata. Czasem pragnął coś zmienić, jednak przytłaczająca rzeczywistość bardzo się broniła. Pewnego dnia mijał Dom Dziecka i przyglądał się małym matowym ludzikom. Nagle jego oczom ukazał się niesamowity widok. Stanęła przed nim dziewczynka z piłką w rękach. Ale nie jakaś tam zwykła dziewczynka - miała rude włosy, piękną zieloną sukienkę, a jej skóra miała brzoskwiniowy odcień.
- Jak będę dorosła, to zostanę piłkarką! -zawołała wesoło i pobiegła na boisko. Mały szary człowiek wtedy zrozumiał, że marzenia są najlepszym barwnikiem codzienności. Poszedł dalej, rozchlapując wokół swoje życiowe farby.
1. Platon w Alegorii jaskini przedstawia pieczarę w której przebywają ludzie skuci kajdanami. Ludzie Ci obserwują cienie które pojawiają się na ścianach jaskini. Im dłużej tam przebywają tym bardziej się przyzwyczajają do całej sytuacji. W ten sposób Platon przedstawia człowieka który żyje w świecie pozoru, prowadząc pustą egzystencję bez wartości i celu. Jednak człowiek taki ma szansę wyzwolić się, wyjść na światło dzienne. Osiągnąć radość z życia i jego sens. Właściwym celem człowieka powinna być rzeczywistość duchowa. Natomiast osoba która ogranicza się do fizycznego bytowania żyje w świecie pozoru. Stawia zło nad dobrem. Platon podkreślał że całą duszą trzeba odwrócić się od świata zjawisk i skierować do bytu rzeczywistego, stałego. Platon dualizm ontologiczny przedstawia jako rzeczywistość podzielną na dwie części: świat zmysłów, w którym jest mnóstwo rzeczy, które powstają i giną, a także świat idei, którego nie możemy poznać za pomocą zmysłów tylko rozumem. Dualizm antropologiczny przedstawia człowieka jako duszę uwięzioną w ciele. Oczyszczenie duszy może odbywać się jednorazowo lub wielokrotnie. Ciało związane jest ze światem zmysłów. Dusza to zasada ruchu (życia). 2. Osoba która wychodzi z jaskini boryka się z trudnościami związanymi z widzeniem. Wychodząc z ciemności na światło dzienne osoba taka jest oślepiona słońcem. Musi minąć dobra chwila by oczy przyzwyczaiły się do świata. Na pewno sprawia to ból, ale warto. Taki człowiek kiedy dostrzeże coś więcej niż ciemność i ściany nie będzie chciał już wrócić do świata ciemności. Cały trud przez który przechodzi jest wart finału.
KUPIE 6/3/3 DAM 30 PSC PW :]
Współczesnym wcieleniem herosa, takiego, jakim w przeszłości był Herakles, musiałby być człowiek niezwykły, o bardzo niespotykanych w naszych czasach cechach. Podobnie jak starogrecki heros, musiałby odznaczać się odwagą, męstwem, zawziętością, dążeniem do wyznaczonego przez siebie celu. Wydaje mi się, że takiemu schematycznemu opisowi mogą odpowiadać np. strażacy. To ludzie, którzy są przygotowani na wielkie poświecenia względem całkiem obcej osoby. Często ryzykują własne życie ratując ludzi, którzy znaleźli się w opałach. Strażacy są zdecydowani i gotowi na wszystko, jeżeli tylko mają na względzie dobro człowieka i zagwarantowanie mu bezpieczeństwa. Jest to postawa godna pozazdroszczenia. Według mnie, mogą być dumni z rodzaju wykonywanej przez siebie pracy.
28 lutego na normalnej skoczni w Kuopio zajął 13. lokatę.
Mały szary człowiek był tylko zwykłym nijaką jednostką. Zlewał się z tłem otaczającego brudnego świata. Czasem pragnął coś zmienić, jednak przytłaczająca rzeczywistość bardzo się broniła. Pewnego dnia mijał Dom Dziecka i przyglądał się małym matowym ludzikom. Nagle jego oczom ukazał się niesamowity widok. Stanęła przed nim dziewczynka z piłką w rękach. Ale nie jakaś tam zwykła dziewczynka - miała rude włosy, piękną zieloną sukienkę, a jej skóra miała brzoskwiniowy odcień. - Jak będę dorosła, to zostanę piłkarką! -zawołała wesoło i pobiegła na boisko. Mały szary człowiek wtedy zrozumiał, że marzenia są najlepszym barwnikiem codzienności. Poszedł dalej, rozchlapując wokół swoje życiowe farby.